Φυσικοί νόμοι & εξελικτική διαδικασία, θεϊκή δημιουργία και παρέμβαση; Σε όποιο πλαίσιο και να ορίσεις την έννοια και την σημασία του φυσικού περιβάλλοντος , αυτό στέκει εκεί να υπενθυμίζει πως η Αυτοκαταστροφή του ανθρώπου και συνάμα το ένστικτο Αυτοσυντήρησής του είναι ταυτόσημα στοιχεία της ανθρώπινης ράτσας. Αλλιώς πως να εξηγηθεί ότι η μητέρα φύση και η απλόχερη φιλοξενία της σε κάθε έμβιο ον, που πάτησε στο χώμα ή τα κλαδιά της ή βούλιαξε και κολύμπησε σε κάθε θάλασσά της, δέχεται τέτοιο πόλεμο από το ίδιο της το σπλάχνο;

Η ιδέα της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και του πλανήτη δεν είναι ούτε πρώιμη, ούτε απόκτημα τους καθενός. Μια ιδέα τόσο σύνθετη και απροσδιόριστη αλλά συνάμα τόσο κοντινή και προσιτή όσο το γλαστράκι με το δυόσμο ή την γαρδένια στο περβάζι σου. Όμως όπως όλες οι συλλογικές ιδέες απαιτούν ωρίμανση και καλλιέργεια σκέψης, έτσι και τούτη δεν θα μπορούσε να τύχει διαφορετικά. Χρειάζεται συλλογικότητα και καλλιέργεια ευαισθησίας για ένα τόσο μείζον θέμα που άμεσα ή έμμεσα μας αφορά ΟΛΟΥΣ.

Ο πλανήτης χρόνια τώρα , στέλνει σήματα , «μιλάει», διαμαρτύρεται, προειδοποιεί ότι δυσανασχετεί και πνίγεται. Ο άνθρωπος πιστός στη ράτσα του και στο «χρέος» του προς την αυτοκαταστροφή κάνει τα πάντα για να τη δικαιολογήσει. Καταστρέφει , απομυζεί , διαβρώνει μη σκεπτόμενος τις συνέπειες που προκαλεί… Ασχήμια και δυστοπία αλλά το πιο βαθύ σκοτάδι νικιέται από ένα δα κερί. Αυτό που κάποτε φάνταζε αδιάφορο ή αδιανόητα μακρόπνοο και συνάρτηση πολλών δεδομένων, πλέον μοιάζει συνειδητή κατάκτηση και αυτονόητη πράξη «ΣΩΣΕ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ», ή αν δεν το σώνεις τουλάχιστον μην τον λερώνεις και μην τον διαβρώνεις για τους επόμενους που θα τον παραλάβουν. Μικρά βήματα , σε έναν εξ ορισμού, μεγάλο, ιερό σκοπό.

Το Σάββατο 27/3 η Ακρόπολη συμμετέχοντας στην παγκόσμια εκστρατεία που έχει καθιερώσει το WWF, για την προστασία του περιβάλλοντος, «Ώρα της Γης» , έσβησε τα φώτα της για μια ώρα, συνδράμοντας έτσι με τη σειρά της. Κάθε χρόνο εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο εντάσσονται στην πρωτοβουλία ενώνοντας τη φωνή τους, πολύ πιο έντονα φέτος που η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με την πανδημία του ιού. Από ελληνικής πλευράς φέτος συμμετείχαν: η Ακρόπολη, ο Λευκός Πύργος, η Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, το Μέγαρο Μουσικής, το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, η Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, το Ρωμαϊκό Ωδείο στην Πάτρα, το Κάστρο Μονεμβασιάς, το Κάστρο Άμφισσας, καθώς και πολλοί δήμοι ανά τη χώρα.

Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς «μια ώρα σκοτάδι θα σώσει τον πλανήτη;» Όχι φυσικά, απλά σβήνεις την ανυπαρξία σου, γράφοντας νέους κανόνες ευζωίας και γράφεις ιστορία σβήνοντας το φώτα όσο μπορείς περισσότερο. Μια πράξη μικρή, με μεγάλο όμως νόημα μια πράξη συμβολική για το πως θέλουμε και οραματιζόμαστε όλοι το ιδανικό μέλλον για εμάς και τον πλανήτη μας. Το γλαστράκι στο μπαλκόνι σου θα ζήσει με μια ώρα στο σκοτάδι, εσύ μπορείς;

Σύνταξη Άρθρου : Παναγιώτης Βασιλείου